Leczenie alkoholizmu – dlaczego nie powinno się do niego zmuszać?

Czym jest alkoholizm?

Alkoholizm wiąże się z występowaniem zwiększonej tolerancji na działanie alkoholu, dlatego uzależniona osoba odczuwa przymus spożywania większych dawek tej substancji w celu odczucia jej skutków. Chorobę tę diagnozuje się w sytuacji, gdy występuje głód alkoholowy, a więc ciągła chęć sięgania po napoje zawierające etanol, a zaprzestaniu picia towarzyszą objawy abstynencyjne, przede wszystkim rozdrażnienie, dreszcze, drgawki, bóle głowy oraz mdłości.

Przebieg alkoholizmu

Badania prowadzone nad alkoholizmem pozwoliły wyróżnić cztery fazy w przebiegu tej choroby – fazę wstępną, fazę ostrzegawczą, fazę krytyczną oraz fazę przewlekłą.

Faza wstępna

Faza wstępna, nazywana także prealkoholową, to pierwsza faza uzależnienia od alkoholu, która sprowadza się do okazjonalnego spożywania alkoholu w sytuacjach towarzyskich. Picie motywowane jest chęcią relaksu i poprawy humoru, towarzyszy mu jednak szczególne uczucie przyjemności wynikające z krótkotrwałych efektów działania etanolu, które popycha osobę pijącą do szukania okazji do sięgania po butelkę.

Faza ostrzegawcza

Faza ostrzegawcza choroby alkoholowej rozpoczyna się w momencie, gdy osoba pijąca zaczyna doświadczać luk w pamięci spowodowanych upijaniem się. Na tym etapie alkoholik zaczyna pić bez okazji, w samotności, a często także w ukryciu. Towarzyszą mu wyrzuty sumienia i poczucie wstydu, nie dopuszcza do siebie jednak myśli o uzależnieniu.

Faza krytyczna

Osoba pijąca wchodzi w fazę krytyczną w momencie, gdy traci kontrolę nad spożyciem alkoholu i odczuwa ciągłą potrzebę przyjmowania kolejnych dawek tej substancji. Na tym etapie choroby zaczynają występować pierwsze fizyczne symptomy uzależnienia – uczucie głodu alkoholowego. Alkoholik zaczyna zaniedbywać swoje obowiązki, relacje międzyludzkie oraz własny wygląd. Jego życie staje się całkowicie podporządkowane alkoholowi, nie przyznaje się jednak do posiadanego problemu, usprawiedliwia swoje zachowanie i reaguje agresywnie na krytykę.

Faza przewlekła

Faza przewlekła jest ostatnim, najbardziej zaawansowanym etapem choroby alkoholowej. Osoba pijąca spożywa alkohol w trybie ciągłym, praktycznie nie trzeźwiejąc, nie doświadcza przy tym wyrzutów sumienia i zahamowań. Dochodzi u niej do obniżenia funkcji psychoruchowych i intelektualnych, a zaprzestanie picia wiąże się z wystąpieniem silnych objawów abstynencyjnych. Pojawiają się takie skutki uzależnienia od alkoholu, jak zaburzenia funkcjonowania układu nerwowego, układu krążenia oraz układu trawiennego, w tym także poważne choroby wątroby i trzustki.

Dlaczego alkoholizm uznawany jest za chorobę?

Alkoholizm pierwszy raz został zaklasyfikowany jako choroba w 1804 roku przez angielskiego lekarza Thomasa Trottera. Do utrwalenia tego poglądu doszło w latach czterdziestych XX wieku, na skutek badań przeprowadzonych przez amerykańskiego fizjologa i biostaystyka, Elvina Mortona Jellinka. Alkoholizm jest klasyfikowany jako choroba ze względu na:

• powodowanie zaburzeń równowagi w organizmie przez zmienianie naturalnego stanu zdrowia w patologiczny,
• posiadanie własnej etiologii, czyli zbioru przyczyn leżących u podłoża jego rozwoju,
• zaburzanie czynności mózgu,
• powodowanie nieodwracalnych zmian w organizmie człowieka.

Leczenie alkoholizmu

Leczenie alkoholizmu to niezwykle żmudny i długotrwały proces, który wymaga od chorej osoby pełnego zaangażowania i wielkiej wytrwałości. Do najbardziej popularnych i najczęściej stosowanych metod terapii nałogu alkoholowego należą:

• terapia dzienna w ośrodku leczenia uzależnień,
• terapia całodobowa w ośrodku leczenia uzależnień,
• terapia ambulatoryjna w poradni leczenia uzależnień,
• terapia dzienna na szpitalnym oddziale odwykowym.

Najskuteczniejszym ze sposobów leczenia nałogu alkoholowego jest terapia całodobowa w ośrodku leczenia uzależnień, cechująca się intensywnością i zapewniająca możliwość całkowitego skupienia się na celu, poprzez ograniczenie do minimum wszelkich czynników rozpraszających i mogących wyzwalać chęć sięgnięcia po alkohol.

Dlaczego nie powinno się zmuszać alkoholika do terapii?

Decyzja o rozpoczęciu terapii uzależnienia od alkoholu musi zostać podjęta przez chorą osobę dobrowolnie. Motywacja wewnętrzna jest bowiem znacznie silniejsza od motywacji zewnętrznej i stanowi najlepszą podstawę do skutecznej walki z nałogiem. Rodzina i bliscy alkoholika nie powinni zmuszać go do podjęcia leczenia, gdyż może to mieć skutek odwrotny od zamierzonego – osoby uzależnione poddane nadmiernej presji często reagują dalszą ucieczką w nałóg, co tylko pogarsza ich stan zdrowia.

Osoby cierpiące z powodu uzależnienia od alkoholu zachęcane są do zgłoszenia się do profesjonalnego ośrodka leczenia uzależnień Przebudzenie we Wrocławiu, gdzie otrzymają niezbędną pomoc w walce z chorobą.

[Artykuł partnera]